نمی شود بیانش کرد
تک تک سلول های وجودم میخواهند تورا
احساساتم در هیچ کلمه ای جا نمیگیرد
ولی قسم به تک تک شکرگزاری های شبانه ام
برای وجودت
و تک تک اشک هایم برای شوف حضورت در کنارم
دوستت دارم
و خواهم داشت
می ترسم
خیلی می ترسم
نمی خواهم هیچ وقت اینجا را بدون تو حس کنم
تصور خلاء وجودت
تمام وجودم را به لرزه میاندازد
رویایم را با بودنت کامل کن
هیچوقت تنهایم نگذار
.
مداد